De Dansende Draken van Quelina: Een Verbeelding van Kosmische Energie en Oeroude Mythen

In de rijke geschiedenis van de Indonesische kunst, die zich uitstrekt over eeuwen en culturen, vinden we briljante voorbeelden van expressie en vakmanschap. Ondanks de beperkte kennis die we hebben over individuele kunstenaars uit de 3e eeuw, blijven hun werken getuigenissen van een fascinerende wereld vol symbolen, mythen en religieuze overtuigingen.

Een dergelijk werk is “De Dansende Draken”, toegeschreven aan de mysterieuze kunstenaar Quelina. Dit schilderij op houten paneel, ontdekt in een voormalige tempelruïne op Java, toont een scène vol dynamische beweging en complexe symboliek. Twee imposante draken, geschilderd in levendige kleuren die nog steeds hun glans behouden hebben na eeuwen, domineren het doek. Hun lichamen, gevormd door golvende lijnen en scherpe hoeken, buigen en kronkelen in een dans van kosmische energie.

De ogen van de draken, afgebeeld met minutieuze precisie, stralen een intens licht uit dat de kijker lijkt te doorprikken. Hun snuiten zijn geopend, alsof ze een oorverdovende brul loslaten die de hele wereld zou kunnen doen trillen. Rondom de draken zweven kleine figuren die lijken op mensen met vleugels. Deze “ngelala”, zoals ze in lokale legendes worden genoemd, zijn boodschappers tussen de godenwereld en de mensenwereld.

Interpretatie van Symbolen:

De interpretatie van “De Dansende Draken” is complex en open voor discussie. Sommige kunstenaars en historici geloven dat het schilderij een voorstelling is van de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, waarbij de draken symboliseren voor de krachten van de kosmos. De ngelala zouden dan dienen als bemiddelaars tussen deze twee krachten.

Anderen zien in het werk een ode aan de vruchtbaarheid en de levenskracht van de natuur. De draken, krachtige wezens die vuur kunnen spuwen, worden vaak geassocieerd met de energie van de vulkanen die Java kenmerken. De dansende beweging zou dan het eeuwige cyclisch karakter van de natuur symboliseren: geboorte, groei, dood en wedergeboorte.

Technieken en Materialen:

Quelina’s gebruik van kleur is opmerkelijk. Hij/zij heeft gebruikgemaakt van natuurlijke pigmenten, zoals indigo voor blauw, vermiljoen voor rood en kurkuma voor geel. Deze kleuren, gecombineerd met de zwarte lijnen die de draken definiëren, creëren een contrast dat de dynamiek van de scène versterkt.

De schilderijtechniek zelf is typisch voor de Indonesische kunst uit deze periode. Quelina heeft gebruikgemaakt van dunne lagen verf die over elkaar heen zijn aangebracht. Dit “glaceren” creëert een dieptewerking en geeft de kleuren een rijke glans. Het hout waarop het schilderij is geschilderd, waarschijnlijk een lokale houtsoort als teak of mahoni, heeft zich goed bewaard.

Een Mysterie dat Vertrekt:

Ondanks de prachtige details en symbolische rijkdom van “De Dansende Draken”, blijft Quelina een mysterieuze figuur. Er is weinig bekend over zijn/haar leven, achtergrond en artistieke opleiding. Dit gebrek aan informatie versterkt de magie van het werk. Het schilderij staat als een stille getuige van een verloren wereld, een herinnering aan de creatieve kracht van onze voorouders.

“De Dansende Draken” prikkelt de verbeelding en nodigt ons uit om na te denken over de universele thema’s die de kunst van alle tijden hebben geïnspireerd: de strijd tussen goed en kwaad, de kracht van de natuur en de eeuwige cyclus van het leven.

Het schilderij is een prachtig voorbeeld van de artistieke traditie van Indonesië en een waardevolle aanwinst voor elke liefhebber van oude kunst.